Suatu Hari di Hari Raya

Isteri : Dinda minta maaf banyak2 pada kanda dari hujung rambut hinggalah kehujung kaki. Halalkan makan minum dinda. Sekiranya dinda terkasar bahasa, tingkah laku yg menyakitkan kanda, dinda minta maaf banyak2 kat kanda.

Suami : Kanda pun sama juga, maafkanlah kanda ye dinda.

Isteri : Kanda, dinda nak cakap sikit dengan kanda. boleh tak?

Suami : Cakaplah sayang, tiada apa yang nak dirahsiakan pada hari mulia ini.

Isteri : Dinda harap kanda tak marah ataupun kecil hati...

Suami : cakaplah, kanda tak marah...

Isteri : Dinda tak bahagia, dinda nak kanda lepaskan dinda.

Suami : ................(tergamam)

Isteri : (sambil teresak-esak) Jangan kanda bimbang, anak-anak dinda jaga, Kanda boleh jumpa anak-anak bila-bila masa pun. Dinda janji...

Suami : kenapa dinda sampai macam tu sekali? tak kasihankan anak-anak ker?

Isteri : (dalam nada sendu) Dinda dah fikir masak-masak. lepaskan dinda. dinda tak bahagia. kita berpisah cara baik

Suami : Kanda tak setuju...

Isteri : Dinda merayu pada kanda. Janganlah jadikan dinda isteri nusyuz. Janganlah kanda jadi suami dayus. Dinda tak bahagia...(menangis)

Suami : Apa yang tak cukup lagi. kan semuanya kanda dah beri. kita ada anak-anak yang comel. Orang nampak kita sekeluarga bahagia. kenapa jadi sampai macam ni? apa masalah yang sebenarnya? Apa keluarga kanda dan dinda kata nanti?

Isteri : Hati dinda pada orang lain. dinda merayu kanda, lepaskanlah dinda, dinda minta sungguh-sungguh ni..... (masih teresak-esak)